Olaf Haar

Bijna beginnen... de laatste handelingen

De laatste dag voor de rit, de laatste voorbereidingen. Schoenen gepoetst, laatste details aan de kleding aangebracht, overhemden gestreken, patches genaaid, banden op spanning, accu bijgevuld, proef gestart en even geluisterd naar de open Bos uitlaten.

Elk jaar weer wat nieuws...

De kledingstijl tijdens de DGR is "distinguished", te vertalen als onderscheidend, correct, vintage en persoonlijk. Het merendeel van de deelnemers, rijdend op Harley Davidson's, Indian's en Triumph's kijken daarbij naar het klassieke Engelse Tweed, drie-delig en met passende handschoenen, hoofddeksel en schoeisel. Het ziet er erg mooi uit, dat moet ik wel zeggen, alsof ze zo van een groot Engels landgoed af komen. 

 Bij elke rit is er een "verkiezing" van de best geklede vrouw, man, bijrijder en motorfiets, naast natuurlijk wie de grootste bijdrages heeft opgehaald voor onze goede doelen. Voor een extra inkomstenbron en natuurlijk een stukje spanning, zijn er prijzen te verloten, beschikbaar gesteld door de lokale zakelijke sponsoren. Zo is er altijd een perfect mooie helm die helemaal in thema is gebracht met mooie pintail striping en logo's, een stukje vakwerk wat je aan Frank Boumeester natuurlijk goed kunt toevertrouwen als reclameschilder, tatoeëerder en grafisch artiest voor mechanische kunst, Kijk maar eens bij zijn bedrijf "Huid en Staal".  

Echte Engelse Tweed gemaakt van schapenwol die grazen op de Shetlandeilanden en ook daar verwerkt tot veelkleurig geweven visgraat-doek, is natuurlijk niet iets wat past bij een Italiaanse motor, immers dat is wat meer thema Mediterané, Italian Style Dolce Vita. Dus de ribstoffen pet van eerdere ritten is nu vervangen door een zomers hoedje met een mooie bruine bies en een lichtbruine vilt, je zou het zo mee willen nemen op vakantie. Met het hoedje, in de zon, door het eeuwenoude Rome, etend van een heerlijke gelato en genieten van de zomers geklede mensen en het rumoer. 

Dus als we niet rijden en de helm is afgezet, gaat dit mooie zomerse kledingstuk op. We hopen op goed weer en een goede manier om het mee te nemen, want een pet rolt natuurlijk een stuk makkelijker op achter een broeksband tijdens het rijden. Ik heb er zinin in. ;-)  

De helm is nog steeds een punt van aandacht en modificatie, zou zoiets een beetje makkelijk te wrappen zijn? O ja, en een afspraak bij de kapper/barbier voor een distinguished hairstyle... 

Voorbereiding heeft wat creativi-teit en groeitijd nodig...    

Ik kijk in haar ogen en besluit mee te gaan...

Er zijn vele soorten van therapie voor vele soorten van problemen. Sommige eenvoudig, anderen complex, sommige duur, anderen geheel intern. Sommige vragen een leven lang bewust toe te passen, anderen worden een deel van jezelf.

Motor rijden is mijn therapie, het brengt me rust en ruimte en bewustwording. Ik druk de motor uit de garage en zet de helm op. Voorzichting rij ik de staat uit, pas op de banden zijn nog koud, kan de choke er al af? Was dat geluid er altijd al? Ik zwaai mijn been over het zadel en hijs mijn voeten op de steps, oei mijn rug, een beetje stijve gewrichten kerel, praat ik in mijzelf.  En dan zijn we onder weg, langzaam worden de motor en ik warm en beging alles soepel te draaien. Je ruikt alles op de motor, het frisse voorjaarsgroen, het gemaaide gras, de koeien in de wei, de lucht van benzine bij een tankstation, heerlijk is dat. Maar je bent je bewust van het geheel, je positie op de weg, je actief positioneren, gladde wegmarkeringen, de dikte van je motorpak is meteen je kreukelzone dus geen gekke dingen doen. Maar dan kom je langzaam in je "zone", de bochten mooi aansnijden, eerst terugschakelen, de bocht lezen, hoog-laag-hoog de apex raken en dan weer opschakelen, man wat klinkt dat toch mooi!

En dan stop je bij de locale motorrijders ontmoetingsplek, langzaam rij je de parkeerplaats op, nu niet laten afslaan, rechtop zitten, even kort aan het gas draaien zodat ze plaats maken op de weg en dan, parkeren met de neus naar voren en het liefst bij hetzelfde merk. Standaard uit en motor opzij over laten hellen, zo soepel mogelijk stap je af en zwaai je je been over het zadel. Nee hoor, ik heb geen spierpijn, mijn rug is perfect en kijk hoe soepel ik af stap! Ik ben nog jong en onsterfelijk, eeuwige jeugd heb ik als ik op de motor rij.

Een knikje van herkenning naar elkaar, bekenden zijn ook aangereden, je kent de naam niet maar wel het gezicht en de motor. Handen schudden, een schouderklop en de vraag of de motor wel wilde starten na de winterstop. Je haalt een warme kop koffie, de damp in je neus en de warmte van het papieren bekertje brengen weer wat gevoel in je handen. Hey kerel, leuk je weer te zien man, hoe is het met je? Natuurlijk is niet alles altijd rozegeur en maneschijn. Iemand is weggevallen, het werk is anders geworden, familieproblemen, een diagnose, een scheiding. En dan sta je als stoerige harige motorrijders even met elkaar te praten zonder alle opsmuck en mannenpraat, vervelend man, kan ik iets voor je doen? Kom eens langs voor een kop koffie en een gesprek als je zin hebt. Kom het even van je af praten, je eigen verhaal en visie zonder oordeel.

Heren, praat er over, heb je al een prostaatcheck gedaan? Wordt toch wel tijd hoorzo boven je 50ste! En laat je niet afschepen door je huisarts die zegt dat je hoogst waarschijnlijk aan iets anders zult gaan overlijden! Het is maar één buisje bloed op de prikpost en die zusters prikken zo veel daar, je voelt je niets van! Weet wat je PSA waarde is en of die stabiel is, check het regelmatig, jaarlijks als het kan. Hoe eerder je weet wat er speelt hoe beter het behandelbaar is. Heb het er over met elkaar en wees bewust van deze dodelijke en zeer pijnlijke ziekte. Doe je het niet voor jezelf, doe het dan voor de mensen die je dierbaar zijn maar neem het heft in eigen hand.

Dan zie ik je straks weer op de parkeerplaats in het leren pak tussen de motoren en zeg ik "Mooi da'j d'r nog bunt!".

Wij rijden op mijn motor voor Men's Health in The Distinguished Gentleman's Ride

Op zondag 19 mei 2024 rijd ik in The Distinguished Gentleman's Ride met andere mannen en vrouwen over de hele wereld om namens Movember geld en bewustzijn in te zamelen voor prostaatkanker en de geestelijke gezondheid van mannen. Mannen sterven gemiddeld 6 jaar eerder dan vrouwen en dit om grotendeels te voorkomen redenen. Het aantal mannen dat lijdt groeit, en daar moeten we iets aan doen. Dus, voordat ik mijn Italiaanse trouwpak aan trek en mijn Italiaanse schoenen poets, vraag ik jullie om samen met mij geld en bewustzijn in te zamelen voor deze doelen door te doneren wat je kunt voor dit zinvolle doel en om de mannen waar we van houden, te helpen een gelukkiger en gezonder leven te leiden.